நிசப்தம்

நிசப்தத்தின் நடுவீட்டில்
என்னைக் கிடத்தியிருந்தேன்
அகம் கால்முளைத்து
வெளியே கிளைவிரித்தது
இலைகள் பிடிப்பற்றுச்
சருகுகளாய் உதிர்ந்தன
சருகுகள் சப்திக்க
நடக்கிறது காலம்
என் பற்றிய பிரக்ஞையற்று
ஆழ்குழாய்க் கிணற்றுக்குள்
தவறி விழுந்தவனோடு
உறவைத் துண்டித்துக்கொள்ளும்
பாதையைப் போல
முன்னும் பின்னும் தேடினேன்
வெளியே சென்ற நிசப்தம்
இன்னும் வீடுதிரும்பவில்லை
காத்திருக்கச் சொன்னது தனிமை
காலத்தின் ஒற்றைச் சுவடுகளை
சருகுகள் மொழிபெயர்த்துக்கொண்டிருந்தன
தனிமையின் சங்கிலிக்கண்ணியை
அறுத்துக்கொண்டு
காலத்தின் கைப்பற்ற விரைந்தேன்
அநேகமாக இப்போது
நிசப்தம் வீடுதிரும்பியிருக்கலாம்